Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de lieve reacties. Het is bijzonder wanneer er zo veel mensen met je meeleven. Dus… Bedankt allemaal!
Na de vreselijke uitbarsting van gordelroos in mijn gezicht, ben ik eindelijk weer aan de betere hand. Yes! Ik ging net zo lekker met de laatste hoofdstukken van boek drie toen… Bam! Ik ineens onder de blaren zat. Daar ging mijn schrijf-flow. Ik kon geen bril meer op mijn neus verdragen, dus heb ik mijn laptop aan de kant moeten schuiven. Wat een dooie boel was het zeg! Iedereen was aan het werk. Daar lag ik… rillend op de bank en ondertussen bleef mijn verhaal (waar ik niet aan verder kon werken) zich als een film in mijn gedachte afspelen. Ik had dringend iets nodig wat ik wél kon doen.
‘Waarom luister je anders niet lekker naar een boek?’ vroeg Manou. Blijkbaar had de gordelroos ook mijn hersenen in zijn greep, want hoe kon ik mijn luisterboeken nou vergeten zijn?
Ik heb de nodige “niet afgespeelde” boeken klaarstaan, dus dit was een geweldige oplossing om de lange, pijnlijke dagen door te komen.
Toch viel het luisteren niet altijd mee. Regelmatig moest ik een flink stuk terugspoelen, omdat ik tijdens het luisteren weer in slaap was gevallen. Blijkbaar zijn sommige voorleesstemmen iets te rustgevend voor de zieke mens. Dat terugzoeken is nog best een opgave. Zie het punt, waar je brein nog alert was, maar terug te vinden.
Toch heeft het me er doorheen gesleept. Luisterend, slapend en terugspoelend, heb ik de afgelopen vier weken doorstaan. Nu zijn de blaren weg, smeer ik flink met zinkzalf in de hoop dat het zal helpen met de genezing. Maar weet je waar ik nou het meest blij van wordt? Elke dag kan ik mijn bril langer op mijn neus verdragen, dus ik zit weer regelmatig op mijn schrijfplekje en kan ik eindelijk die laatste hoofdstukken van boek drie afmaken!
