Zodra de sneeuwklokjes weer ruimte hebben gemaakt voor de Narcissen en de vogeltjes takjes beginnen te verzamelen voor hun nestjes, is het voor mij als moestuingekkie tijd om uit mijn winterslaap te komen. Dat is dit jaar iets later dan ik normaal doe. Blijkbaar ben ik dit jaar een beetje lui, maar het is nog niet te laat. Dus daar zit ik dan… met de bak vol zaden op mijn schoot, zoek ik uit wat ik dit jaar allemaal wil eten. Of eigenlijk kijk ik vooral naar welke groentes in mijn, in de winter nieuw verworven, recepten gebruikt worden. Buiten de standaard groentes die ik ieder jaar zaai, vind ik het ook leuk om nieuwe dingen te proberen. Vorig jaar was dat bijvoorbeeld Tatsoi. Dit is een koolsoort waarvan je het blad kan eten. Heerlijk om mee te roerbakken. Vervolgens maak ik een hele planning voor wat, wanneer en hoe. Ook kijk ik naar de fouten die ik vorig jaar gemaakt heb. Die moeten natuurlijk anders. Ik wil namelijk niet, net als vorig jaar, twee keer bonen moeten zaaien omdat de eerste lichting door een harde wind wordt vernietigd.
Gewapend met al mijn zaaispullen, ga ik aan de slag. Dit jaar voor het eerst onder het genot van een luisterboek. Ik ben nog steeds blij dat ik de stap genomen heb. Nu hoef ik niet te kiezen tussen het tuinen en lezen. Ik doe gewoon beide tegelijk!
De “kraamkamer” (dat wil dus zeggen: twee schragen met daarop planken, onder een dakraam waar de zon tot een uur of twee de plantjes én de kamer heerlijk opwarmt), had ik eerder al klaargemaakt. Hier zet ik alles wat ik gezaaid heb neer om te groeien. Alleen wil het dit jaar niet zo lekker. Ik denk dat het komt doordat ik geen cv aan heb staan. Het huis wordt verwarmd met de airco’s, maar die kamer is de enige waar geen airco hangt. De paprika’s (die echt genoeg warmte nodig hebben) wilde maar niet opkomen. Dus verkaste ik ze naar de woonkamer. Probleem één is opgelost.
Het afgelopen weekeind hebben we ook vier nieuwe fruitboompjes gepoot. Jeroen en ik zijn officieel de enige tuingekkies op het complex, die zich trotse eigenaars mogen noemen van vier heuse ballerinaboompjes. Leuk hè? Ik wil namelijk wel graag fruit, maar niet van die enorme bomen. Deze blijven mooi compact want het fruit groeit praktisch tegen de stam. Ik ben benieuwd of ze het dit jaar al gaan doen. Het blijft leuk en vooral lekker om onze eigen groentes en fruit te kweken. Daarbij heeft het ook een nuttige functie, want tijdens het tuinen heb ik alle tijd om nieuwe scenes voor mijn boek te bedenken…
