Het zal jullie misschien al opgevallen zijn, dat ik een soort van radiostilte lijk te hebben. Dat is niet omdat ik niks aan het doen ben. Nee, ik heb het momenteel juist heel druk. Dat heeft wel een hele goede rede…
Zoals iedereen inmiddels wel weet, helpt mijn dochter mij altijd met mijn website en Instagram. Nu heeft zij zich aangemeld voor een bakwedstrijd (nee… niet Heel Holland Bakt), wat mij als vanzelfsprekend háár hulpje maakt. Ik sta dus vaker met mijn handen in het afwaswater te bubbelen, dan dat mijn handen over het toetsenbord vliegen.
En dat moet gewoon kunnen vind ik. Het is ook wel eens verfrissend om iets anders te doen.
Onze dochter volgt de opleiding voor zelfstandig werkend bakker en zij komt af en toe met de gekste dingen thuis. Omdat mijn opa ook banketbakker was, zijn bepaalde termen me niet geheel onbekend, maar de uitvoering? Dat is een ander verhaal. Daarbij is er veel veranderd natuurlijk. Door mijn dochter (en mijn volwassen kijk op de dingen) heb ik inmiddels aardig wat bijgeleerd.
Zo weet ik nu dat je mij niet moet vragen om een perfect afgewerkte taart in elkaar te flansen. Dat gepriegel en geroer… Niks voor mij. Nee, ik wordt alleen intens blij als mijn vensterbank vol staat met rijzende broden, of wanneer de broden de oven uit komen en het hele huis geurt alsof je bij de warme bakker binnenstapt. Heerlijk! Om deze reden, bakken wij dus ook ons eigen brood.
Toch zocht ik tussen de bubbels van het afwaswater naar kleine momentjes om achter mijn laptop te kruipen en éven bezig te gaan met mijn boek.
Oké… soms. Heel soms dan… Zodra ik nét denk iets te kunnen schrijven, gaat mijn telefoon of wordt ik vanuit de keuken geroepen.
“Mam? Wil je even kijken of dit mooi is?” Of “Mam? Hoe smaakt dit? Is het niet veel te zoet?”
Natuurlijk moet ik soms zuchten, omdat ik nét lekker bezig ben, maar weet je?
Het is het me allemaal waard. Onze dochter verlegt haar grenzen door deze deelname en het mooiste van alles? Wij mogen álles proeven!
Dinsdag 11 oktober was het zover. De grote dag van de wedstrijd. De door haar gemaakte taarten werden geproefd en beoordeeld. Wat een spanning zeg! Al die jonge bakkers die aan het begin van hun carrière staan in deze zeer onzekere tijd. Helemaal als de energie en gasprijzen zo hysterisch hoog gaan blijven, zal het een uitdaging voor ze worden. Wat me opviel was de gedrevenheid van álle deelnemers. Hoge gasprijzen? Ja ach… Het is niet anders en de mens moet toch een broodje of taartje kunnen eten. Zij gaan er gewoon voor en hebben met zijn allen toch een berg kunstwerkjes neer weten te zetten. En daar stonden wij dan… Als trotse ouders van de maakster van één van die kunstwerkjes.
Helaas is ze niet in de prijzen gevallen, maar wat niemand haar kan afnemen is een mooie 6e plaats en de berg ervaring die ze hiermee heeft opgedaan. Ze weet nu wat ze kan presteren in een zeer korte tijd en hoe ze met de spanning omgaat. Maar het mooiste van alles is, dat ze een heleboel leuke jongens en meiden heeft leren kennen. Ze heeft een hele gezellige dag gehad en stiekem gluurde ze toch al naar een aanmeldformuliertje voor de wedstrijd van volgend jaar…
