Bijna… bijna is het huis aan kant. Het zijn nog maar een paar laatste klusjes die geklaard moeten worden, voor ik met een gerust hart op vakantie kan. Noem het idioot of obsessief, maar alles moet spik en span zijn voor ik de deur achter me dicht kan trekken. Zo ben ik nou eenmaal.
Nog éven de badkamer een grote beurt, keuken een sopje, elk hoekje en gaatje uitzuigen, oftewel… Al ons DNA zal zo’n beetje verdwenen zijn, voordat de tent overgedragen wordt aan mijn ouders die komen logeren en voor de papegaai zullen zorgen. Gelukkig is het ook niet zo warm geweest de afgelopen week, dus kon ik even lekker flink doorknallen. Tenminste… dat was mijn planning.
Mijn schoonmaak obsessie was dit keer een flinke uitdaging, aangezien ik vorig weekeind zo slim was om mijn vinger te pletten tussen de steigerhouten eettafel en mijn grijsje d’r enorme kooi. Ik kan je zeggen… Dat was geen succes! Gevalletje: “do not try this at home”, zal ik maar zeggen.
Hoewel ik (volgens zoonlief die erbij was toen het misging) in eerste instantie volledig emotieloos reageerde, moet ik toegeven dat het niet zo mee blijkt te vallen als ik aanvankelijk dacht. Eigenlijk valt het zelfs zwaar tegen. Maar eigenwijs als ik ben, moet eerst die lijst met klusjes afgewerkt zijn, voordat ik aandacht aan die vinger besteed. En dat is het punt waar ik nu ben. Inmiddels is het ook wel zo erg dat ik al in elkaar kruip, als iemand ernaar kijkt en sluiten de symptomen niet uit dat een ieniemienie breukje aan de orde is. Das flink balen! Dus nu is mijn wijsvinger een lange rechte, stijf gespalkte worst. Ik moet als een
soort E.T. door het leven, maar dan zonder het bekende lampje in het topje. In ieder geval tot ik terug kom uit Parijs. Maar E.T. vinger of niet… Het zal mijn vakantiepret niet drukken. Toch kan ik niet langer eigenwijs blijven, en heb ik de sopspullen maar opgeborgen en zijn de emmers drooggemaakt.
De komende dagen ga ik me alleen nog druk maken over welke kleding ik zal inpakken en mijn vinger de rust geven die het nodig heeft om te helen.
Omdat ik niet mijn hele vakantie bezig wil zijn met social media heb ik ervoor gekozen om alleen via Instagram af en toe iets te delen. Dus wil je op de hoogte blijven over mijn ervaringen in Parijs? Dat kan via mijn Instagram account: @tonny_groen
