Ook al ben ik wat stiller de laatste tijd, toch vind ik het leuk om ook dit jaar weer een blogmas te schrijven. Ik trap dit jaar mijn blogmas af met: IJspegels, Gnomes en échte liefde!
De afgelopen dagen heeft de Sint volop zijn pakjes uitgedeeld, waarmee hij ongetwijfeld allemaal blije kindjes heeft achtergelaten voor hij weer naar warmere oorden vertrok. Superleuk en ik hoop dat iedereen ook dit jaar weer heeft genoten van de sinterklaasvreugde. Bij ons stopt de Sint niet meer om een lading pakjes voor de deur te kwakken. Daarom vonden we het een goed idee om alvast lekker in de kerstsfeer te komen.
Jammer genoeg ben ik al een paar weken grieperig en ontbreekt de zin om iets aan te pakken me behoorlijk. Dit is dan ook de rede dat ik een beetje stil ben. Toch voel ik de kerstkriebels meer en meer opborrelen. Dit begon eigenlijk al een beetje toen mijn adventskalender verloot werd en ik hem wegbracht om naar zijn nieuwe eigenaar verstuurd te worden. Dus fut of niet… Ik wil kerst in huis!
Afgelopen zaterdag ging ik ervoor… Dik ingepakt heb ik samen met Manou onze nieuwe ijspegels aan de dakgoot gehangen. Al vroeg ik me af of dit wel nodig was, want het lijkt een stuk kouder dan vorig jaar. Ook lag er op de sloot voor ons huis zelfs al een dun laagje ijs. Terwijl we druk in de weer waren met tyraps en een kluwen draad, want jeetje wat een geklungel altijd, bedacht ik hoe leuk het zou zijn om ook een gnome-stelletje te maken voor op het bankje.
‘Eh… Hoe wil je dat doen dan? Want die dingen staan wel buiten,’ zei Manou terwijl ze de volgende vijf ijspegels uit de knoop haalde. ‘Nou,’ begon ik. ‘Ik zag op Pinterest een filmpje van een man die er één maakt. Het is helemaal niet zo moeilijk als je zou denken.’ Manou schoot in de lach. ‘Net zo makkelijk als die brush pennen zeker? Dat was ook appeltje eitje, alleen niet voor ons. Of ben je die flop al vergeten?’ We lachten samen om onze: O-dat-kan-ik-ook-wel-instelling. Maar ik was er zéker van dat ik echt wel zo’n gnome van takken zou kunnen maken. Zodra de ijspegels hingen te ijzelen en de eerste stap naar kerstversiering gezet was, ging ik samen met Jeroen op pad om alle benodigdheden voor mijn gnome-koppeltje te verzamelen.
Met onze armen vol takken, mos en binddraad kwamen we thuis. Ik kon natuurlijk geen seconde langer wachten om te beginnen, dus daar ging ik… Graaiend in de hars en prikkende dennennaalden bond ik alle takken rond een stok en zag ik mijn gnomes langzaamaan vorm krijgen. Trots zette ik ze buiten. Precies op het moment dat we de foto’s van het resultaat gingen maken, werden we getrakteerd op kleine witte vlokjes…
Maar zie dit dan… Zo samenzittend in de sneeuw… Dit is toch echte liefde?
