Soms moet je even stilstaan als je vooruit wilt komen. Dat moest ik ook en heb ik gedaan. Ik had werkelijk geen idee waaraan ik mijn tijd precies besteedde. Daarom kocht ik een planner en ben ik netjes gaan bijhouden wat ik zoal doe op een dag. Het verbaasd me hoeveel tijd ik uittrek om te lezen. Echt… het is veel te veel als ik ook tijd over wil houden om te schrijven. Dat moet dus anders… Maar hoe?
Iets van een jaar geleden heb ik zo’n voorbeeld stukje van een luisterboek beluisterd op Kobo. Mijn eerste reactie was behoorlijk neus-optrekkend kan ik zeggen. Als ik zelf lees, lees ik een beetje zoals je een kind voorleest. (Alleen doe ik dit niet hardop, wat wel fijn is voor mijn medemens.) Ik heb voor iedere personage een stem in mijn hoofd, intonaties passend bij die stem en soms leef ik mezelf zo in, dat ik zelfs gezichtsuitdrukkingen voor me zie. Dit is ook hoe ik schrijf. Voor iedere personage heb ik eigen geluiden en gezichtsuitdrukkingen. Op deze manier beleef ik een verhaal alsof ik er deel van uitmaak. Natuurlijk tref ik ook weleens een boek waarbij dit niet lukt. Zo’n boek krijg ik dan ook niet uitgelezen, tenzij ik mezelf er doorheen verplicht… Wat dus nooit is. Ik lees voor mijn plezier en boeken waar ik deze inleving mis, sluit ik meestal ruim voordat ik op de helft ben. Gelukkig (of in mijn geval misschien helaas) weet ik heel goed welke genres wel of niet aan mij besteed zijn, dus het gebeurd maar zelden dat ik een boek niet uitlees. Maar goed… Ik moest dus tijd maken om stil te gaan staan en uit te zoeken hoe ik mijn leestijd anders in kon delen, zonder in te leveren op mijn leesbehoefte. Ik ontdekte al snel dat ik niet kan stoppen met lezen, omdat ik gek ben op boekenseries. Als ik deel één goed vind, wil ik meer. Ik lees zelden een standalone. Nu ik dit had uitgedokterd, moest ik bedenken hoe ik “meer” kan krijgen, zonder tijd voor schrijven in te leveren.
‘Misschien moet je die luisterboeken anders eens proberen,’ opperde manlief. Mijn dochter en ik trokken meteen onze neus op en zeiden bijna in koor: ‘Dat is zó niks voor mij.’ Toch heeft het me aan het denken gezet. Misschien heeft hij gelijk. Misschien moet ik het een kans geven. Één maand. Ik vond dat ik het één maand moest proberen. Zo kon ik lekker door met de serie waar ik op dat moment mijn tanden in had gezet en ondertussen het huishouden doen. Want ja… Ik blijf ook gewoon die poetsmuts met een alles-moet-netjes drang. Zo gebeurde het dat ik mijn Kobo abonnement upgrade naar lees én luisterboeken. Daar ging ik met een wasmand vouwwerk en mijn oorpluggen in, op naar het eerste luisterboek.
Mijn eerste reactie was: Kan het nog monotoner? Wat miste ik de intonaties, stemverheffingen daar waar iemand een brul geeft en er is geen enkel voorleesverschil tussen personages. En wat is het tráág voorgelezen zeg! Toch bleef ik luisteren en probeerde ik in mijn hoofd het gemis zelf op te vullen. Ik moest immers iets veranderen en soms moet je even de tijd nemen om te wennen.
Ik vond een boek waarbij de vrouwelijke personage door een vrouw en de mannelijke personage door een man gelezen werd. Dat was ook wel even vreemd hoor, maar langzaamaan wende het. “Het zal niet mijn favoriete manier van “lezen” worden, maar ik denk wel dat dit een goede oplossing is,” zei ik tegen mijn man, die me met oordoppen in aantrof in de keuken.
Hij lachte en keek me met een ik-zei-het-toch blik aan. Toen ontdekte ik dat je de leessnelheid aan kan passen. Wát een verademing! Doordat het sneller gelezen wordt, klinken er ook meer intonaties. Het verhaal klopt beter. Ik ben nu een maand verder en ik heb mijn draai aardig gevonden. In de namiddag en in bed vind je me met mijn e-reader of een paperback in mijn hand. Tijdens het huishouden lees-luister ik, waardoor ik geen schrijftijd hoef in te leveren om aan mijn leesbehoefte te voldoen. Het werpt zijn vruchten af. In Januari is het me gelukt om twee hoofdstukken te schrijven, is mijn huishouden keurig op orde én heb ik zeven boeken gelezen en vier boeken geluisterd. Ik denk dat ik goed vooruit zal komen, als ik af en toe maar even stilsta…
Hoi Claudia,
Gelukkig ligt het niet aan mij 🙂 Ik ging toch wel een beetje denken dat ik gewoon een ontzettende zeur ben.
Als ik in bed te moe ben om te lezen, luister ik soms ook. Ik ben alleen bang dat ik tijdens het luisteren in slaap val en de helft mis…hihi
Alvast voor vanavond veel luister-leesplezier!