Vanaf het moment dat het verhaal vorm begon te krijgen, hoopte ik deel twee vóór de kerst uit te kunnen geven. Ik heb gezwoegd, mezelf meerdere malen een schop onder mijn kont verkocht en niet te vergeten gebaald. Het heeft er zeker om gespannen, maar het lijkt erop dat het toch zal lukken!
Zo blij was ik toen alle foutjes gecorrigeerd waren (wat gelukkig meeviel) en ik met een tevreden gevoel het document kon opslaan.
Nu is het nog wachten op de reacties van mijn proeflezers.
In de tussentijd is de afbeelding voor de cover gekozen. Nou, dat had nog heel wat voeten in de aarde. Zoals ik in een vorig blog al schreef, bood mijn dochter haar “benen” aan. Dat was lief aangeboden, maar hoe zet je in hemelsnaam blote benen op een foto, na een belabberde zomer? Panty aan… Nee, toch maar niet. Vond ik een foto eigenlijk wel leuk, vond zij haar benen er niet mooi opstaan. We proberen het morgen wel weer!
Eindelijk hadden we perfect licht om de foto te maken. Ik klikte erop los, maar toen volgde de volgende discussiepunten.
“Mam, mijn voet staat er maar half op, O en misschien moet ik die stropdas eens proberen…”
De suggesties bleven komen, maar we vonden niets goed genoeg. Tot vanmiddag. Ineens was hij er. DE PERFECTE FOTO! Wat een opluchting was dat zeg. Ook voor mijn dochter die het toch wel koud had elke keer in dat outfitje.
Vanavond zal ik met een glimlach op mijn gezicht in slaap vallen, want het is bijna zover dat de proefdruk gemaakt kan worden.
Spannend!
[…] De eerste dag dat ik de post zag, heb ik uiteraard gereageerd met hoe leuk ik het vind dat Macho’s en Luiers aan de beurt is. Want dat vínd ik ook super gaaf!De tweede dag heb ik gereageerd met een leuk weetje over de cover. En als je wilt weten waarover dat ging, lees dan mijn blog: “Zal het dan toch lukken?” […]