Je kent dat wel. Je krijgt een formulier onder je neus waarop je wat persoonlijke gegevens in moet vullen. Op zich geen probleem natuurlijk, want zo moeilijk kan dat niet zijn? Of toch wel?
Laatst was ik sinds lange tijd weer eens bij de opticien. Mijn ogen hebben dringend wat nieuwe ondersteuning nodig om de boel weer helder te kunnen bekijken. Dus samen met mijn man ging ik met frisse tegenzin de winkel binnen. Ik háát dat pufje in mijn oog. Maar goed… Wat moet, dat moet.
De beste man waarmee ik de afspraak had, nam me mee naar een afgesloten hokje. Onder een gezellig praatje, werd ik op een stoel geparkeerd. Mijn oude gegevens werden uit de diepte van de computer naar beven getoverd en al snel kon de meting beginnen.
Zoals verwacht moet er zo hier en daar wat aangepast worden. Veraf gaat lekker… Paar puntjes verbetering zelfs. Maar dichtbij is een ander verhaal. Ik wordt wat kippiger als het op lezen aankomt.
‘Voor mijn huidige leesbril, worden mijn armen te kort om mijn e-reader goed te zien, maar hij werkt geweldig als ik op mijn laptop werk,’ zei ik gekscherend. De man knikte begripvol en legde uit wat er veranderd moest worden.
Blij dat ik me niet voor niks in mijn, nu droge, oogjes had laten puffen, bleef ik wachten tot de man was uitgetypt. Net toen ik dacht dat het tijd werd voor het uitzoeken van wat nieuwe monturen, kwam het… De vraag waarvan ik geen idee heb, wat nou het juiste antwoord is.
“Je geeft aan veel op de laptop te werken, mag ik vragen wat je beroep is?” Hij haalde zijn blik van het scherm en keek me afwachtend aan.
Ik hoopte maar dat hij genoeg tijd had, want ik moest echt even goed bedenken wát ik hem ging zeggen. Ik schrijf boeken en geef ze uit, maar ben ik hiermee meteen een schrijver? Is schrijven mijn beroep? Mag ik mezelf überhaupt een schrijver noemen of is het niet meer dan een hobby?
Ik keek de man een beetje appelig aan en stamelde wat over dat ik boeken en een blog schrijf. Hij leek verrast. “Wat leuk. Heb je ook boeken uitgegeven?” Ik knikte en vertelde dat ik twee boeken in eigen beheer heb uitgegeven. Enthousiast over dit weetje, beantwoorde hij zelf de vraag. “Dus je bent schrijver. Gaaf.” Zonder acht te slaan op mijn ongemakkelijkheid, vulde hij schrijver in bij het kopje beroep.
Voor hem zo klaar als een klontje. Niks twijfel, gewoon een feit. Toch vind ik het zelf nog steeds een beetje lastig om deze vraag te beantwoorden. Wanneer ben je een schrijver/auteur? Misschien denk ik gewoon te veel in hokjes…
