Heel eerlijk? Facebook is gewoon niet echt mijn ding. Nooit geweest en af en toe snap ik er geen klap van. Toch ben ik er regelmatig te vinden…
Lange tijd zag ik Facebook meer als klaagbaak van de mensen die ik als “vriend” had en heb daarom besloten mijn toenmalige account te stoppen. Nu had ik zelf ook niet veel bijzonders om te delen, dus ik miste er niks aan en was in één klap verlost van veel ergernissen.
Toen ik op het punt stond om FlowerPower uit te geven, wist ik dat het beter was om toch weer een Facebook account te starten. Het is natuurlijk wel een erg mooie manier om mensen met dezelfde interesses te vinden.
Dus daar ging ik… Ik startte een nieuw privé account en koppelde daaraan een auteurs-account. Best handig, nu heb ik beide pagina’s in 1 overzicht. Enigszins tevreden over mijn accounts, begon ik voorzichtig wat dingen te posten. Geen idee of ik mezelf voor peer zette, maar het leek me slim om af en toe te laten weten dat ik nog leefde.
Veel was het niet, want ik was nog veel te druk met andere dingen. Verhuizen, huis opknappen, operatie tussendoor, en ga zo nog maar even verder. Inmiddels was FlowerPower uitgegeven dus dát werd natuurlijk meteen gedeeld. Ik had alleen geen idee wat ik nog meer kon doen met dat Facebook. Voorzichtig ging ik op onderzoek uit en kreeg ik er langzaamaan wat meer handigheid in.
Ondanks dat ik door Facebook heen lijk te glijden, ben ik regelmatig de draad vol-le-dig kwijt. Vooral als Facebook besluit dat de boel “verbeterd” kan worden. Voor mensen zoals ik, is dat nooit zo’n goed idee. Veranderingen veroorzaken stress, stress veroorzaakt chaos en chaos maakt dat ik op knoppen druk, waar ik beter vanaf had kunnen blijven. Zucht…
Door al die veranderingen kan het ook zomaar gebeuren dat ik een eeuwigheid zit te zoeken naar waar een reactie is gebleven. En als ik dan denk het gevonden te hebben, verspringt de hele meute naar een andere pagina. Help!
Zoals je dus wel begrijpt… Mijn geduld als volwaardig Facebook-prutser wordt zo nu en dan flink op de proef gesteld. Gelukkig beheers ik nét genoeg Facebook kennis, om me te kunnen redden. Het is me zelfs gelukt om een leuke winactie op te zetten. (Dat ik hierbij een beetje hulp van mijn dochter nodig had, zeg ik natuurlijk niet.)
Het komt écht wel, alleen doe ik er waarschijnlijk iets langer over dan mijn medemens. Dus verwacht je een reactie? Geduld… Ik pruts me naar je toe. Het komt er echt, misschien alleen niet dezelfde dag.
Ook heb ik ontdekt hoe leuk het is om je aan te sluiten bij groepen. Je komt dan in contact met mensen die dezelfde interesses hebben, dus geen last van ergernissen. En dan is er nog die dunne scheidingslijn tussen mijn oude, en huidige leven wat voor leuke verrassingen kan zorgen.
Zo ook een paar weken terug. Op mijn tijdlijn zag ik een bericht voorbij komen van een oude buurvrouw. Ik las het prachtige gedicht dat zij geplaatst had en zag tot mijn grote verbazing #eigenwerk erbij staan.
In de 15 jaar dat wij praktisch naast elkaar woonden, heb ik nooit geweten dat we dezelfde interesse deelde. Schrijven.
En zo begonnen we wat over en weer te chatten. Ze zei me dat ze er wel eens over nagedacht had om haar werk uit te geven. Helaas heeft zij dit nog niet gedaan, omdat ze tegen veel (voor mij bekende) onzekerheden aanloopt:
Wat gaan anderen ervan vinden? Is het niet raar als ik mijn werk openbaar maak voor iedereen? Maar ook: Wil ik het delen? Vooral gedichten zijn erg persoonlijk.
Schrijven doe je in eerste instantie voor jezelf, maar het delen ervan is toch wel de kers op de taart.
Ik zei haar dat ze trots mag zijn op haar werk. Het is echt heel mooi en mag zéker gezien/gelezen worden. Ik vond het ook mega eng om FlowerPower uit te geven en ook ik liet me lange tijd tegenhouden door diezelfde twijfels. Nu ben ik blij dat ik die onzekerheden aan de kant gezet heb, zodat ik ruimte kreeg om mijn droom na te jagen.
Ik hoop oprecht dat mijn oude buurvrouw de stap durft te zetten. Míjn support heeft ze, en ik zou zéker een exemplaar van haar boek kopen.
Bijzonder om te ontdekken dat mijn oude leven dichter bij mijn nieuwe leven staat, dan ik dacht.
Misschien toch wel leuk dat Facebook…
