Ik schreef vorige week in mijn blog een heel verhaal over omvallende steentjes. De een na de ander valt voorover met als gevolg een kettingreactie aan gebeurtenissen. Uiteraard zijn niet alleen mijn gezinsleden flink tegen de steentjes aan het duwen. Ik kan er zelf ook wat van.
Ik heb een abonnement op het twee maandelijkse blad “Schrijven”. Een top blad want hierdoor blijf ik goed op de hoogte van wat er zich allemaal afspeelt in de schrijverswereld. Ook haal ik er mooie do’s en don‘ts vandaan. Een van de do’s voor onbekende schrijvers is: Doe mee met schrijfwedstrijden.
Hmm… Niet iets wat ik mezelf zag doen eigenlijk. Ik blijf liever een beetje op de achtergrond, maarja… Ik vind het ook wel erg leuk als mijn boeken en mijn blogs gelezen worden.
Ik parkeerde het idee van deelname aan wedstrijden en ging lekker door met mijn schrijfsels en de drukte van het gewone leven. Ik moest er denk ik een beetje naartoe groeien.
Totdat ik een week of drie geleden op een bericht in schrijven online stuitte.
‘Ik ga het doen,’ zei ik op besliste toon tegen Jeroen en Manou. ‘Het onderwerp trekt me en het lijkt me nu wel eens leuk om mee te doen.’
Ik had eerlijk gezegd een beetje verwacht dat ze me lichtelijk uit zouden lachen, maar het tegendeel was waar. ‘O, leuk! Moet je zeker doen.’
En daar ging ik. Ik opende een nieuw word document en liet al mijn ideeën stromen. Het idee voor boek vier moest even in de koelkast, maar daar vergaat het gelukkig niet.
‘Wanneer is de deadline eigenlijk?’ vroeg Manou nadat ik weer een uur had zitten zwoegen.
‘Ehh… Ja, nou… Dat is wel een dingetje. 1 mei al en het moet tussen de twintig en dertigduizend woorden zijn, dus ik weet niet of ik het wel ga halen.’ Ze keek me verbaasd aan. ‘Waarom zou je dat niet halen? Je weet al waar je naartoe wil met je verhaal toch?’ Ik knikte en begon enthousiast te vertellen wat ik allemaal al bedacht had.
‘Joh… Dat gaat helemaal goedkomen.’ Gesterkt door haar vertrouwen, bleef ik verder schrijven. Nu ben ik dus op het punt dat ik op moet passen dat ik niet te veel schrijf. Ik ben over de helft van het maximaal toegestane woorden en ik heb nog zó veel te vertellen. Of eigenlijk hebben mijn personages nog zo veel te beleven.
Hoe dan ook… Ik ga lekker. Lekkerder dan ik had verwacht en ik durf nu wel te zeggen dat ik de deadline zéker zal halen. Ik zou het eigenlijk wel heel leuk vinden om meer over het verhaal met jullie te delen, maar dat is helaas niet toegestaan. En als ik mee wil doen, moet ik me natuurlijk wel netjes aan de spelregels houden.
Maar wat het verhaal ook gaat doen… Of het wint of niet… Er komt een dag dat jullie het mogen lezen.
Wil jij kans maken op een van mijn boeken? Kijk dan snel op Instagram bij @missp_her_books_read om mee te doen!
