Ik hoor je denken… Kikkerdiarree? Wat moet ik me dáár nou weer bij voorstellen? Ik snap je hoor. Maar het is minder gek dan je denkt. Zoals je weet bakt Manou heel veel. En omdat zij toch echt droomt van een eigen bedrijf, moet je wel eens iets nieuws proberen. Nu hoor en zie je in allerlei bakprogramma’s en op social media, heel vaak Matcha voorbijkomen.
Matcha… Je houdt ervan of je vindt het helemaal niks. ‘Dát moeten we proberen,’ zei ik tegen Manou. ‘We kopen gewoon een zakje van dat spul en gaan aan de slag.’ Manou keek me gekscherend aan. ‘Heb je enig idee wat dat spul kost?’ Ik haalde mijn schouders op. Het is eigenlijk gewoon een tot poeder gemalen groene thee, dus zo duur kan dat niet zijn. ‘Ik betaal het wel.’ Manou lachte en zei dat ze dat hélemaal prima vond. Zogezegd, zo gedaan. Ze sleurde me mee naar Holland & Barrett en wees me op een potje met een inhoud van 70! Gram! ‘Dit is het.’ Mijn ogen plopte uit mijn hoofd en ik stikte zo ongeveer in mijn tong.
‘Waarom is dit zo duur? Dit potje heeft nog minder inhoud dan een pakje vleeswaren!’ Manou knikte. ‘Dit is echt gewoon omdat het zo’n hipe is hoor, Manou. Echt… Ik geloof niet dat dit potje net zo veel waard is als een paar gouden oorbellen.’ Manou knikte. ‘Ik zei toch dat het duur is. Maar het is wel echt een ding op dit moment.’ Ik zette het potje voorzichtig terug op de plank. Ik ben niet zo handig. Het zou echt iets voor mij zijn om het potje op de grond te laten kletteren en dan zou ik moeten betalen voor 70 gram peperdure groene poeder dat in de kliko zou belanden.
‘We kunnen ook eerst iets met Matcha proeven. Bijvoorbeeld een koffie of icekoffie bij de Starbucks?’ opperde ik voorzichtig bij Manou.
‘Dat is best een goed idee. Ik ben straks een paar dagen vrij en dan kunnen we wel een dagje Rotterdam doen. Maar dan gaan we wel ergens anders dan bij Starbucks die Matcha Latte proeven.’ Ik vond het allemaal prima, zolang ik dat dure potje poeder maar kon laten staan.
We besloten op tijd te vertrekken en onze dag te beginnen bij een (helaas gesloten) cafétje dat bekend staat om zijn goede Ice Matcha Latte. Toen we de teleurstelling van de gesloten deur hadden verwerkt, stapte we over op plan B. Toch de Starbucks. We bestelde een Matcha latte en namen met enige aarzeling, over onze beker kikkerdiarree, plaats aan een
tafeltje. ‘Ik weet niet hoor,’ zei Manou met een opgetrokken neus richting het bekertje waar de geur van een vers gemaaid gazonnetje uit opsteeg. ‘Gaan we dit echt doen?’ Ik keek haar met een brede lach aan. Ik ben meestal wel te porren voor iets geks. ‘Tuurlijk! Iedereen zegt dat het mega gezond is, dus we gaan ervoor.’ Stiekem zag ik ook wel een beetje op tegen een hap gemalen loeiheet gras in mijn mond zo in de vroege morgen. Mijn ontbijt was immers nog maar net mijn huig voorbij. Ik bracht het rietje naar mijn mond en nam stoer, doch voorzichtig een slokje. Echt mensen… Niet. Te. Doen. Verschrikkelijk! Wat is dát smerig zeg! Mijn ontbijt begon langzaamaan terug te keren richting mijn huig, dus ik hield het al snel voor gezien. Nu weet ik dat de kwaliteit van de Matcha zeer bepalend is voor de smaak, maar ik weet niet of ik ooit echte liefde voor Matcha zal voelen. Voor mij dus geen Matcha liefde… Ik voel… ehhh… ik proef het niet.
