Hoewel het dit jaar een heuse rage is, zijn wij vorig jaar al begonnen met de gepersonaliseerde kerstbal voor ieder gezinslid. Zo kreeg Jeroen het moestuinschepje, Brian een vleugel, Manou een cupcake en ik mijn stapel boeken. Dit jaar hadden wij gezinsuitbreiding. Manou is verloofd! Dat betekent dat er een kerstbal bij moet komen voor Noureddine. Maarja… Welke?
Hij is gek op muntthee, dus ik had lange tijd mijn hoop gevestigd op een berrad. Dit is zo’n traditionele Marokkaanse theepot met hoge tuit en vele versiersels. Al snel ontdekte ik dat die natuurlijk echt nergens te vinden was in kerstbalvorm. Ik moest dus iets anders verzinnen. Nu weet ik ook dat hij helemaal gek is van kipgerechten die uit de tajine komen. Iets wat ik helemaal begrijp, want ik vind het zelf ook heerlijk en we eten het daarom ook regelmatig. Ik paste mijn zoektermen aan en begon een nieuwe speurtocht. ‘Als je niks kan vinden kunnen we ook couscous in zo’n doorzichtige bal doen,’ opperde Manou lachend. ‘Hij is namelijk ook gek op couscous.’ Ze haalde haar schouders op en keek me bloedserieus aan. Ik staarde een beetje dommig terug. ‘Dat is toch helemaal niet leuk?’ murmelde ik ondertussen alweer druk verder scrollend op mijn laptop. ‘Ja maar als we de traditie willen voortzetten, moeten we toch iets?’ Ze had natuurlijk wel een goed punt. Het zou niet leuk zijn als onze nieuwe traditie in het tweede jaar al in de soep zou lopen. Toen ik een paar dagen later mijn verlies moest toegeven en de couscous-bal toch wel een optie begon te lijken, vond ik hem… De perfécte bal voor Nour.
“Kijk nou!” appte ik naar Manou. “Dit lijkt toch op een tajine waar de deksel vanaf is? En zie die kalkoen… Die kan best doorgaan voor een kip toch?” Meteen kreeg ik twee duimpjes en een feest-toeterende smiley terug “Mam, deze is echt leuk! Wacht… ik vraag Nour hoe hij deze vindt.” Daar stond ik dan in de Blokker met een kalkoen-bal in mijn hand. Zo blij als een kind op pakjesavond, jubelde ik vanwege mijn vondst. Jeroen stond een beetje ongemakkelijk naast me te dralen. ‘Schat, al die mensen kijken en vragen zich af of je wel goed bij je hoofd bent.’ Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘Wat boeit mij dat? Mag ik niet blij zijn met mijn kalkoenen bal? Zij hebben geen idee dat ik al weken op zoek ben naar een geschikte bal. Dus laat mij lekker door de Blokker huppelen omdat het me gelukt is.’ Mijn telefoon piepte omdat er een bericht binnenkwam. ‘Manou appt.’ “Nour snapt niet wat je ermee moet, maar hij zei: Hé… wat leuk. Een tajine.”
Bij mijn luide: Ja! Hij ziet er een tajine in – brul, trok Jeroen zijn schouders op tot vlak onder zijn oren, waarbij hij het andere winkelend publiek beschaamd aankeek. Ik schaamde me geen seconde. Het was gelukt! Mijn kersttraditie zet voort. We breiden uit en zeg nou eerlijk… Dit staat toch vele malen leuker dan een doorzichtige bal met couscous korrels?
Fijne kerstdagen iedereen!
