Elke vakantie laat bijzondere indrukken achter. Tenminste… bij mij wel. Toch is het de ene keer bijzonderder, dan de andere keer. New York had bijvoorbeeld een echte wauw factor. Dat was een reis die hoog op mijn verlanglijstje stond en ik was helemaal blij dat ik deze af kon vinken.
Nu ben ik naar Marokko geweest. Voor veel mensen gewoon een leuk land om te bezoeken, maar voor ons had deze vakantie iets speciaals…
Misschien weet je nog dat Manou een paar maanden geleden geopereerd moest worden en ik in het complot zat om haar vriend te helpen met een mooie verrassing voor haar. Ik heb toen niet gezegd waar haar vriend vandaan komt, maar je voelt hem vast al aankomen… Hij woont inderdaad in Marokko. Ze hebben elkaar tijdens Manou d’r vakantie leren kennen en het was letterlijk liefde op het eerste gezicht. Jeroen en ik hebben onze dochter nog nooit zó
blij en gelukkig gezien als het om een jongen ging. Zelf had ze nog zoiets van: “Nou eerst maar eens zien of het contact wel stand gaat houden hoor. Hahaha… misschien zijn we na twee weken wel uitgekletst.” Twee weken werden twee maanden en twee maanden bijna een jaar. De aardbeving kwam en dat was een moment van realisatie. Veel verdriet en angst voor hem en zijn familie deed haar beseffen hoeveel ze om hem geeft. “Mam, ik had hem kwijt kunnen zijn.” En dat klopt. Het leven is te kort om niet af en toe een sprong in het diepe te nemen. Garanties heb je immers nooit.
We hebben dus deze vakantie geboekt, zodat wij ook kennis met hem konden maken. Niet geheel onbelangrijk voor een ouder. We hebben de afgelopen vijf dagen met zijn viertjes (Brian kon helaas niet mee) Marrakech onveilig gemaakt… Nou ja… We hebben onszelf nogal in gevaar gebracht, want allemachtig wat crossen die lui daar met hun brommers en auto’s door die smalle straatjes.
We hebben genoten van de Majorelle tuin, een tour door de Ourika Valley (wat een helse hike tocht werd), geshopt in de kleine straatjes die de Medina zo bijzonder maken en afgesloten met een boottocht bij de Ouzoud Watervallen. En daar gebeurde het mooiste van de hele vakantie. Noureddine ging op één knie en vroeg Manou om haar hand.
Ik kan zeggen dat het voor Jeroen en mij een bijzonder moment was om hier bij te mogen zijn. En Manou? Die nam de sprong in het diepe. Volmondig zei ze “ja” nog voor Nour uitgesproken was. Als dit geen bijzondere vakantie was, weet ik het niet meer…
Wat superleuk, Tonny. Gefeliciteerd!
En fijn dat jullie genoten hebben van de vakantie in het mooie Marokko. Staat ook op ons lijstje.
Dank u wel! Het is een prachtig land. Wij zullen er zéker vaker gaan komen. Uw naam staat genoteerd.