Vanmorgen bij mijn ontbijt had ik er weer een… Zo’n theezakjes vraag waar je serieus over gaat nadenken. “Welke gebeurtenis heeft je gemaakt tot wie je nu bent?” stond erop. Nou ik kan je zeggen dat bij mij de raderen hiermee dus al vroeg aan het werk gezet werden.
Zou ik iets anders doen als ik het over zou kunnen doen? Nee, ik denk het niet. Elke stap die ik gezet heb, elke gebeurtenis die ik heb meegemaakt, heeft me gemaakt tot wie ik nu ben. Heeft me gebracht naar het punt waar ik nu ben. Ja, ja… Ik weet het… Ik klink nu misschien een beetje zweverig, maar het is wel zo. Heb ik spijt van keuzes die ik gemaakt heb? Misschien soms wel. Maar als ik het niet gedaan zou hebben, zou ik waarschijnlijk andere “verkeerde” keuzes gemaakt hebben. Er zijn wel dingen die ik jammer vind. Zo weet ik nu door mijn eigen kinderen, dat er veel meer informatie is over de hoeveelheid opleidingen die er eigenlijk zijn. Toen ik moest kiezen was dat niet zo duidelijk. Al snel koos je voor een opleiding in de zorg, of een kantoorgericht beroep. Natuurlijk kon je ook studeren, maar de universiteit was alleen voor rijke mensen weggelegd. Tenminste… Dat was de informatie die wij te horen kregen. Als ik breder geïnformeerd zou zijn, of anders, zou ik misschien voor een andere opleiding gekozen hebben. Misschien…
Hoe dan ook, ik ben blij met wie ik nu ben. Waar ik sta in het leven. Ik heb in de loop der jaren zelf het nodige ontdekt over waar mijn interesses liggen. Schrijven is er daar één van en ik geloof dat het me aardig lukt. Ik heb inmiddels een schrijfcursus gevolgd en tijdens deze cursus ontdekt welke schrijfstijl écht bij mij past.
Zoals jullie weten heb ik twee boeken geschreven, en krijgt deel drie al aardig vorm. Ik ben trots op mijn boeken. Dat steek ik niet onder stoelen of banken. Iedereen die mijn boeken gelezen heeft, heeft misschien wel gemerkt dat FlowerPower vanuit een ander perspectief geschreven is, dan Macho’s en Luiers. Bij FlowerPower was ik nog heel erg zoekende naar mijn schrijfstijl, bij Macho’s en Luiers heb ik die gevonden. Hierdoor krijg ik soms de vraag of ik FlowerPower niet opnieuw zou willen schrijven. Of nou ja… de schrijfstijl van FlowerPower veranderen naar de schrijfstijl waarin ik Macho’s en Luiers geschreven heb. Mijn antwoord hierop is steevast: Nee. FlowerPower is mijn eerste boeken-kindje. Ik heb het geschreven in de stijl die toen goed voelde. Dat ik later heb ontdekt dat een andere schrijfstijl toch beter bij me past, maakt niet dat ik mijn eerste boek wil veranderen. Ik kan het doen hoor, dat is een voordeel van selfpubliching. Daarom heb ik er ook zéker goed over nagedacht. Maar nee… Ik blijf bij mijn besluit…
