De kerstdagen zijn weer voorbij en iedereen maakt zich klaar om het oude jaar vaarwel te zeggen en het nieuwe jaar welkom te heten. Soms denk ik: De tijd gaat zo snel voorbij, zal het ooit gebeuren dat we het nieuwe jaar inglijden, zonder het te merken? Maar dan kijk ik een keer het nieuws (wat niet vaak gebeurd, want er is nooit eens iets leuks te melden daar) en dan zie ik dat er rijen Nederlanders in België voor de vuurwerkshops staan. Mij zal je daar écht nooit vinden. Niet voor vuurwerk in ieder geval. Voor mij hoeft die knallerij niet zo nodig. Ik vlieg de lucht al in, als iemand BOE! naar me roept.
Nee, ik blijf tijdens de jaarwisseling liever binnen. Kijk een beetje t.v. of speel een spelletje met man en kids en knabbel tussendoor aan een (door de buren gebakken) oliebol.
Mijn oud en nieuw zal dus niet zo spectaculair verlopen als bij sommige van jullie.
Maar nu over naar de rede van deze laatste BlogMas.
In mijn eerste BlogMas had ik beloofd deze maand te eindigen met een verrassing. Ik heb er goed over nagedacht wat ik precies wilde doen. Iets met boek drie. Dat was duidelijk. Maar wat? Dat was nog even een hersenkraker. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om een fragment uit het eerste hoofdstuk te geven. Ook geef ik een stukje van het moodboard dat ik zelf gebruik tijdens het schrijven. En wie weet kan je hierdoor wel raden over wie deel drie gaat? Ik hoop dat jullie het leuk vinden om een kijkje in het volgende boek te krijgen. Het is niet veel, maar toch…
“Abby en Trey zijn al een aantal jaren een stel en nu “schrijden” ze straks naar het altaar. Ik schrik als Gabe een klein gilletje geeft en aan zijn schrijdt-tocht begint. Ik wil mijn eerste stap zetten, als ik ontdek dat mijn torenhoge hak in de grond geboord zit. Shit! Hoe kan dat nou? We staan toch op die verrekte witte loper die dit zou moeten voorkómen? Ik buk snel om mijn schoen los te trekken, maar Zoey die derde in de rij is, botst al tegen me aan. Ik verlies mijn evenwicht en donder voorover. Ik kan mezelf nog net opvangen met mijn handen, die nu onder de modder zitten. Heb ik weer! Ik ruk mijn hak uit de grond en zie dat er een gat in de loper achterblijft. Chris helpt me om mijn schoen weer aan te trekken, terwijl ik zo’n beetje paars aanloop van schaamte.
Alle gasten kijken me met een blik vol medelijden aan. Lekker dan! Daar gaat mijn plannetje om niet op te vallen…“
Namens mij en mijn gezin…
Iedereen een hele fijne jaarwisseling en alle goeds voor 2023! Tot volgend jaar.
