Nog even volhouden, dan is het zover. Ik heb dit jaar echt heel veel zin in de kerst en dat is op zijn zachts gezegd, bijzonder. Meestal ben ik er twee weken van te voren wel weer klaar mee. Dan begin ik te mekkeren op die rommelige boom en al die frutsels en troepjes die de boel zogezegd gezellig maken. Dit jaar heb ik hier dus geen last van, tot verbazing van mijn man en kids.
‘Jij zin in kerst?’ Vier ogen kijken me ongelovig aan, wanneer ik als een blij-ei driftig begin te knikken. ‘Heb je je hoofd gestoten of zo?’ En die twijfel vind ik dan wel weer jammer, maar ik snap de verbijstering wel. Ik weet niet hoe het komt. Misschien is het door de nieuwe kersttraditie die we dit jaar gestart zijn, of door deze BlogMas uitdaging die mijn dochter me gaf? Geen idee.
Wat ik wel weet is dat ik lekker in mijn vel zit. Ik ben weer lekker aan het schrijven en heb een súper leuk idee waarmee ik mijn volgers volgend jaar wil verrassen… Het is denk ik gewoon een samenkomst van leuke en mooie dingen, waardoor ik me dit jaar wel verheug op de kerstdagen. Ik heb zelfs op internet gezocht waar er leuke kerst markten zijn. Het schijnt dat België een paar hele leuke markten heeft, die bezoek waardig zijn. Maar ja… Als ze hier in huis nu al denken dat ik mijn verstand verloren ben, kan ik dit idee misschien beter bewaren voor volgend jaar. Ik wil natuurlijk niet dat ze zich zorgen gaan maken om mijn gesteldheid.
Er is alleen één “kerst”ding dat ik echt heel lastig vind. Namelijk de vraag: Wat moeten we eten. Gourmetten is dit jaar geen optie. Dat hebben we vorig jaar al gedaan en met onze lichte ocd verschijnselen, zijn we achteraf langer aan het soppen, dan dat we aan de pannetjes zitten. Uitgebreid koken… Urch! Ik sta elke dag al te koken. Moet ik met kerst dan echt een of ander urenlang pruttelend braadstuk maken? Nee bedankt. Ik wil gewoon iets wat geen uren werk in de keuken vereist, maar wel lekker is. En als het kan iets dat we normaal niet zo snel doen.
‘Zullen we tapas maken?’ Opperde mijn dochter. ‘Gewoon mini wrapjes, Bruschetta, bladerdeeg hapjes met pulled chicken… Dat soort dingen?’ Dit is dus precies wat ik bedoel! Lekker, niet te chique want dat hoeft voor mij allemaal niet. Dus daar gingen we. Met pen en papier in de aanslag om een lijstje te maken. Nou ja, lijst-JE? Maak daar maar mega lange lijst van! Naar gelang de ingrediënten onder elkaar kwamen te staan, werden we ons bewust van het feit dat dit natuurlijk niet een snel in elkaar gedraaide hap wordt. Nee, ongetwijfeld staan we eerste kerstdag úren in de keuken om dit alles op tafel te krijgen.
Toch laten we ons hierdoor niet uit het veld slaan. Het menu is immers eíndelijk bedacht, dus we gaan er gewoon voor. En als het uren duurt om het op tafel te krijgen, hebben we in ieder geval iets wat we normaal niet eten.
Er zal nog één BlogMas volgen. Waarom? Omdat ik het leuk vind dit niet tot aan kerst te doen, maar het jaar schrijvend af wil sluiten. In de laatste blog, zal ik jullie een stukje van deel 3 geven…
Voor nu wil ik namens mijzelf, man en kids, iedereen hele warme en liefdevolle kerstdagen toewensen.
