Omdat het alweer een aantal jaartjes geleden is dat wij op vakantie zijn geweest, vind ik dat het wel weer eens tijd wordt. Even weg uit de sleur dat het leven heet en de tijd nemen om wat cultuur te snuiven.
Nu hebben wij niet de drang om elk jaar op vakantie te gaan, maar na tien dagen New York in 2016 en vier dagen Venetië in 2017, is het wel leuk om die dikke laag stof weer eens van de koffers af te vegen.
Natuurlijk hebben we in de tussenliggende jaren echt wel eens besproken of we op vakantie zouden gaan dat jaar, maar het kwam er simpelweg niet van.
Elk jaar was er wel iets waardoor de vakantie geskipt werd. Verbouwen, moestuin, zieke huisdieren… ga zo maar door. Dit jaar is er geen excuus. Het huis is klaar, van de zieke huisdieren hebben wij afscheid moeten nemen en de moes-buurman wil de groenteplantjes best een paar keer water geven.
Nu deze knoop doorgehakt is, rijst de vraag: Waar willen we naartoe?
Onze zoon en dochter zijn met hun 22 en 20 jaar zelfstandig genoeg om met vrienden op vakantie te gaan, toch vinden zij én wij het leuk om er als gezin op uit te trekken. Het is een beetje puzzelen hoe lang en wanneer iedereen weg kan, maar daar komen we altijd wel uit. Vanwege werk en opleidingen, worden het niet twee weken Grancanaria of een zon-bakvakantie op een of ander Grieks strand. Nee, als we met zijn vieren op vakantie willen, wordt het dit keer een vier daagse trip.
Parijs! Riep onze dochter vrijwel meteen. Daar zijn we allemaal al eens geweest, maar nog nooit met elkaar.
Oké… Parijs dus. Leuk!
Snel checken hoe het zit met de Corona regels in Frankrijk, maar dat zit gelukkig wel snor. Er is dus helemaal niets dat ons nog tegenhoud. Of toch wel?
Met lede ogen kijk ik naar het nieuws. Rijen vakantiegangers, schuifelen in rete-lange rijen richting de incheckbalie en hopen maar dat ze hun vliegtuig zullen halen. Schiphol ontploft en ik geloof niet dat ik zo’n persoon ben, die dan nog lachend in het vliegtuig zal stappen. Echt niet dat ik dáár zin in heb. Dat gevoel van stress of je je vliegtuig wel haalt. En als je dan al bij de incheckbalie aankomt, erachter komen dat je vlucht gecanceld is… Nee, bedankt. Ik wordt al bloedchagrijnig als ik eraan denk.
‘Jongens, sorry hoor, maar gaan we dit écht doen?’ Twee paar ogen kijken me geschrokken aan. Bang dat ik onze vakantie wegens de chaos op Schiphol alsnog zal skippen.
‘We kunnen ook met de trein,’ oppert dochterlief, blij dat ze een oplossing heeft voor mijn probleem.
‘Wat een goed idee!’ riepen mijn man en ik bijna in koor. Geen lange rijen, geen stress, gewoon instappen en gaan. Het wordt dus de trein. Ook wel heel leuk, want dit wordt voor ons alle vier een nieuwe ervaring.
Al snel zijn de treintickets geregeld en snuffelen we over het web, op zoek naar een hotel die voldoet aan onze wensen. (Wat er niet heel veel zijn, zolang het er maar schoon is en ze een fatsoenlijk ontbijt serveren.) Na een beetje vergelijken hebben we een geschikt hotel gevonden.
Aan de voet van de Eiffeltoren. Hoe gaaf is dát? Boeken!
De voorpret kan beginnen. Heb je Emily in Paris gezien op Netflix? Dan weet je wat er zoal op onze dochters ‘to do list’ staat. Ook heeft dochterlief alle bijzondere bakkerijtjes opgezocht, waar zij (logisch als toekomstig bakker) écht naartoe wilt.
Zoonlief wil graag nog een keer naar het Louvre en naar wat verborgen barretjes. Ik vind het prima dat ze samen een beetje onze routes aan het uitpluizen zijn. Ik volg wel.
Ik zal bij elke bakker een taartje, broodje of welke lekkernij dan ook, naar binnen schuiven (De kilo’s lopen we er hopelijk wel weer af) en door het Louvre ga ik me laten verrassen. Wat Jeroen en ik willen? Wij vinden alles prima, zolang we maar niet uren in de rij op Schiphol hoeven te staan.
