Het weer is eindelijk niet meer zo guur. De zon schijnt vaker en de lente hangt in de lucht. Heerlijk! Ik kan daar zo blij van worden. Allerlei plannen schieten door mijn hoofd. Oké… soms een beetje te veel, want het kan nog weleens een chaos worden in mijn bovenkamer.
Toen mijn zoon een kleuter was zei hij altijd: “In mijn hoofd zitten allemaal kamertjes. Ik stop alle gedachten en ideeën in het goede kamertje en dan doe ik het deurtje dicht. Als ik iets nodig heb, hoef ik alleen het goede kamertje maar te zoeken en het deurtje open te doen.”
Goede tip en zéker het proberen waard. Op deze manier is het een zooitje in je hoofd, maar toch geordend. Deze week heb ik ontdekt hoe handig het is als je alles geordend in je hoofd opslaat.
Ik had al een tijdje wat onsamenhangende stukjes, die ik wilde gebruiken in deel drie van de Dilemma reeks. Al die stukjes heb ik daarom een tijdje in “mijn kamertjes” opgeslagen, tot ik er goedlopende scenes mee kon maken. Deze week was het eindelijk zover!
Maandag begon voor mij GEWELDIG! De deurtjes waarachter mijn ideeën verscholen zaten, mochten open en alle flarden konden in de goede volgorde opgeschreven worden. Achter elkaar kon ik doorwerken. Woorden vlogen op het papier en ik zat helemaal in mijn bubbel.
Het gevolg? Twee hoofdstukken erbij! Ik ben niet een persoon die strikt bijhoud hoeveel ik per week schrijf, maar twee hoofdstukken is best veel naast de verzorging van een zieke kat, een moestuin en het huishouden. Daarbij heb ik een papegaai die het ook gezellig vind als ze af en toe eens lekker mag rondscharrelen en dan kan ik niet in mijn schrijfbubbel verdwijnen. Al met al… Ik ben dik tevreden met dit resultaat.
Donderdag vond ik dat ik even tijd voor mezelf vrij mocht maken. Even de deur uit en iets gezelligs doen met dochterlief.
We houden allebei erg van thee, dus een high tea leek ons een goed idee.
Daar gingen we. Heerlijk. Even weg uit de stress en gewoon genieten van al het lekkers dat ons voorgeschoteld werd. We hebben echt genoten van onze vrije middag.
Vrijdag was wederom een heerlijk, zonnige dag. Toch eindigde die voor ons iets minder vrolijk. Onze (inmiddels laatste) kat zat duidelijk niet lekker in zijn velletje. Ik hoefde dan ook niet lang na te denken om een afspraak bij de dierenarts te maken. Omdat hij al op leeftijd was en sinds 2 jaar nierpatiënt, hielden we rekening met het ergste.
Tot ons grote verdriet is dit niet voor niets geweest en moesten wij die middag afscheid nemen.
Het glurende kopje tijdens het schrijven komt nooit meer terug. Mijn meelezende schrijfmaatje, is er niet meer. Vanaf nu, moet ik het alleen doen.
Vrijdag was een prachtige dag. Heel de dag scheen de zon, al was het voor ons met een donker randje.
